Rozdział #11

          Clary zamarła w bezruchu. Patrzyła z przerażeniem na ciało chłopaka leżące nie opodal jej.Następnie przeniosła swój wzrok na Jonathana. Patrzyła na niego wrogo,w oczach miała tylko nienawiść i smutek. Po chwili zauważyła,że jakiś metr od niej jest coś napisane na piasku. Zaczęła się czołgać w tamtą stronę. Na piasku zobaczyła imię JONATHAN. Bez namysłu wyciągnęła rękę i przejechała dłonią po napisie.W jego miejscu napisała CLARISSA. Nie wiedziała dlaczego to zrobiła,bo jaki w tym sens? I dlaczego na piasku jest napisane imię jej brata, a nie ojca? Nikt nie zwracał na nią najmniejszej uwagi, więc podpełznęła na swoje wcześniejsze miejsce. Valentine był zajęty czytaniem jakiejś formułki z ogromnej księgi, którą trzymał w obu rękach. Rudowłosa rozglądała się jeszcze za Jonathanem, ale nigdzie go nie było. Nagle Valentine skończył recytować formułkę i jezioro stało się tak wzburzone jak morze podczas sztormu. Woda uciekała ze środka wielkiego jeziora, a Nocna Łowczyni była zdezorientowana i wystraszona, bo była niemalże pewna tego dlaczego jezioro się rozstąpiło. To proste, to musiało się dziać za sprawą Anioła Razjela. I tak też właśnie było. Dziewczyna podniosła wcześniej spuszczony na ziemię wzrok na środek jeziora. Zrobiła to z ciekawości i zarazem strachu przed nieznanym. Jej oczom ukazała się smukła postać ubrana na biało. Mężczyzna miał nieskazitelną twarz i był niezwykle przystojny, ale to przecież w końcu anioł . . . Nie uraczył jej choćby przelotnym spojrzeniem. Jego wzrok od pierwszej chwili skupiony był na osobie Valentine'a stojącej przed nim. Pierwszy przemówił Razjel.
-Jak śmiesz wzywać Anioła Razjela,Nocny Łowco ?! - powiedział z nieukrywanym oburzeniem w głosie.
-Wybacz,Razjelu - stwórco rasy Nephilim za to,że cię wzywam - powiedział udając skruszonego.Ukłonił się. Clary wiedziała, że takiemu człowiekowi nie może być przykro i to przez to co on sam zrobił. Zastanawiała się dlaczego jest takim człowiekiem ? Dlaczego tak bardzo pragnie władzy i sławy? Czy to jest w krwi ? Oby nie ! 
-Zaprzestań udawania Valentine. Wezwałeś mnie tylko i wyłącznie dla pragnienia władzy. Nie interesujesz się nawet własną córką. Własną krwią. Pragniesz, abym spełnił twoje życzenie . . . a raczej żądanie . Czyż nie tak właśnie jest ? 
-Czcigodny Razjelu to prawda ,lecz mam swoje powody .Pragnę zniszczenia dzieci nocy, Lilith , dzieci księżyca i Faerie. Nie są godne stąpania po tej ziemi . Są wpół demonami.
-Śmierć twojego ojca nie doprowadziła cię to tego kim się stałeś, Valentine. To twoje wybory i złe decyzję cię tu doprowadziły. Teraz za nie zapłacisz.
-Aniele Razjelu . . . - nie dostał szansy, aby dokończyć to co zamierzał powiedzieć, bo Razjel cisnął w jego stronę jasną iskrę, która osiadła w miejscu, gdzie powinien mieć serce . . . tak, powinien, bo taki potwór jak on na pewno nie ma serca tylko twardy głaz. Iskra przedarła się przez materiał stroju bojowego i słynny Valentine Morgenstern leżał bez ducha na zimnej glebie. (nigdy nie lubiłam tego momentu w książce Cassi, a teraz sama o nim piszę ?Czasami sama siebie nie rozumiem :D )Clary patrzyła na to z przerażeniem. W pewnej chwili w jej stronę zwrócił się Anioł Razjel.
-Zmieniłaś imię na piasku i teraz możesz poprosić mnie o co tylko zechcesz, Clarisso Morgenstern - powiedział zimnym tonem. Barwa jego głosu była specyficzna, piskliwa, a za razem stonowana. Był zimny jak lód. Rudowłosa nie wiedziała o co może poprosić anioła. O pokój na świecie? O zaprzestanie wojen? O to, aby na świecie nie było już nigdy więcej niczego złego i żeby ludzie się kochali bezwarunkowo. A może poprzeć ojca i poprosić o zabicie wszystkich podziemnych? Nie! To nie do pomyślenia! Nigdy . . . a może jednak ? Nie! Nie! I jeszcze raz nie! I w tej chwili jej wzrok spoczął na martwym ciele Jace'a. Już wiedziała o co poprosić. O to, aby najlepszy Nephilim na świecie stojący po właściwej stronie wrócił do żywych i dalej ratował świat przed demonami. Tak właśnie zrobiła poprosiła go o to, aby Jace wrócił z tamtego świata. Pomyślała, że gdyby wróciła do Idrisu i oznajmiła im, że on nie żyje mogłaby podzielić jego los. Ale pomyślała o tym już jak Anioł Razjel zgodził się wykonać jej prośbę . . . a raczej rozkaz, bo musiał to zrobić, bez względu o co prosi. Ale Clary nie wiedziała, że jest obserwowana przez swojego brata, który co chwila wyklinał pod nosem. Śmierć ojca nie zrobiła na nim najmniejszego wrażenia. Właściwie to miał go już serdecznie dość. Nie lubił, gdy mu się rozkazywało, a on musiał w dodatku je wykonywać. Chociaż niektóre były nawet zabawne. Tak jak zabijanie i torturowanie innych Nephilim albo podziemnych, czasami nawet przyziemnych. Jonathana denerwowało to, że jego ojciec wiecznie szukał tej całej Jocelyn, która była "matką" Jonathana. Oczywiście on nigdy nie uważał jej za matkę, bo przecież jaka matka zostawia swoje dziecko?! Nie ważne jakie by nie było to wciąż jej własne dziecko! A ona go porzuciła i zostawiła z ojcem, który wpajał mu zasadę "Kochać to niszczyć, a być kochanym to być zniszczonym" . Ale Jonathana nigdy nie obchodziła ta zasada, bo przecież on nie kochał . . .  nie miał uczuć, a wszystkie emocje starał się okazywać tak jak nauczył go ojciec . . . ale czy aby na pewno nie miał uczuć. Był demonem w połowie, więc może gdzieś tam głęboko na dnie jego zniszczonego serca znajdowała się choć krztyna człowieczeństwa i miłości . . . 

Hej :) 

Mam nadzieję,że was nie zawiodłam . . . 

wiem,że jest mega podobne do oryginału Cassie :/

Jak macie jakieś pomysły odnośnie
 następnych rozdziałów piszcie w komentarzach.

Jak pomysł mi się spodoba oczywiście będę pisała o nim ;)